Czym tak naprawdę jest API?
Aby zrozumieć, czym jest API, wystarczy wyobrazić sobie dowolne urządzenie elektroniczne, na przykład pralkę. W jej wnętrzu znajdują się najlepsze komponenty: wysokiej klasy silnik elektryczny, najlepszy na rynku programator, grzałka i hydrostat, a także pojemny bęben. Natomiast zewnętrzna strona jest kompletnie „goła”, pozbawiona obudowy, pokręteł i wyświetlacza. Widzimy tylko i wyłącznie wystające kable od poszczególnych elementów i zestaw śrubek.
W tej sytuacji swoje zastosowanie ma API. Producent pralki do powyżej opisanej konstrukcji może dołączyć instrukcję, w której wyjaśnia, do czego służą poszczególne elementy, za co odpowiadają i jak je podłączyć, aby działała ona tak, jak należy. Jest to nic innego, jak jej API. Posiadając wiedzę w tym zakresie, wraz z jakościowymi i niezawodnymi komponentami, możliwe jest stworzenie urządzenia, które będzie idealnie dopasowane do potrzeb użytkowników. Dodatkowo będzie ono gwarantowało wszystkie dostępne na rynku możliwości.
Identyczny sposób myślenia można przełożyć na chmurę obliczeniową. W dalszym ciągu posługując się przykładem pralki, zamiast silnika elektrycznego użytkownik otrzymuje nieograniczoną moc obliczeniową, zasoby dyskowe i wiele innych funkcjonalności. Z kolei po stronie usługodawcy leży konieczność dostarczenia wszelkich instrukcji, pozwalających mu otrzymać do nich dostęp. W następstwie możliwe jest dowolne wykorzystywanie tych zasobów, co jest główną i kluczową cechą wirtualnej przestrzeni. Opis ten w pełni oddaje IaaS, czyli infrastrukturę jako usługę, na której Chmura Krajowa opiera swoją ofertę, pozwalającą przyspieszyć rozwój organizacji poprzez korzystanie z nowoczesnych usług chmurowych.
Istota API
Niezależnie od wyboru warstwy chmury, dostęp do jej funkcjonalności musi być poparty równie ważnym procesem projektowania, co samo działanie wirtualnej przestrzeni. Rozwiązania SaaS operują interfejsami za pośrednictwem przeglądarki i podobnie jak w przypadku IaaS, muszą posiadać odpowiednią infrastrukturę, pozwalającą uzyskać do nich dostęp. Do tego celu wykorzystywane jest tzw. API, które odpowiada za możliwość dodawania zasobów, zarządzania i konfigurowania nimi, a także usuwania w sytuacji, gdy dany zasób danych nie jest już potrzebny.
W zależności od operatora wirtualnej przestrzeni, API przyjmuje inny format. W niektórych przypadkach opiera się ono na protokołach SOAP i HTTP – dzięki nim do firmy docierają żądania dotyczące jakichkolwiek manipulacji nad zasobami. Poza tym często stosowaną architekturą jest również REST, przy której użyciu dochodzi do tworzenia wszystkich operacji, takich jak składowanie i wykorzystywanie komponentów sieciowych, a następnie użytkownikowi udostępniana jest możliwość zarządzania danymi.
